Մի տերտեր ամեն տարի Զատկից առաջ քառասունինը լոբի է հաշվում և փարաջայի գրպանը գցում։ Մեծ պասի առաջին իսկ օրից նա ամեն օր մի լոբի է հանում, դեն գցում և գրպանում մնացածների թվով էլ իմանում, թե Զատկի գալուն քանի օր է մնացել։
Մի օր էլ էս տերտերի գլխին մի փորձանք է պատահում: Մի շուն է լինում, որը շատ սոված է լինում: Նա տեսնում է լոբինները և գնում դեպի տերտերը: Տերտերը շատ բարի է լինում և մեկ լոբի տալիս է շանը: Շունը ուտում է և էլի է ուզում: Տերտերը հինգ հատ լոբի է տալիս, բայց շունը էլի է ուզում: Տերտերը էլի է տալիս և այսպես անընդհատ, միջև տեսնում է, որ մնացել է վերջին լոբին: Տեսնելով շան թախծոտ հայացքը՝ տերտերը ստիպված վերջինն էլ տալիս: Չնայած նա արդեն չէր իմանում քանի օր մնաց զատիկին, բայց գոհ էր, որ կարողացել է շանը մի փոքր ուրախացնել:
Գառնիկ Բարսեղյան 