Month: November 2020

Lի­նում է, չի լի­նում, մի փոք­րիկ աղ­ջիկ, ո­րը ոչ տուն է ու­նե­նում, ոչ կար­գին հա­գուստ: Նա նույ­նիսկ ծնող­ներ չու­ներ: Չկար մե­կը, ում մոտ կկա­րո­ղա­նար պատս­պար­վել: Չկար մե­կը, ում մոտ կկա­րո­ղա­նար խո­սել ու ար­տաս­վել, վստա­հել նրան: Նա ամեն գի­շեր ստիպ­ված էր լի­նում քնել դրսում ու ա­մեն ան­գամ, ոչ մի կերպ չկա­րո­ղա­նա­լով հար­մար­վել իր գի­շե­րա­յին օ­թևա­նին, փո­խում էր տե­ղը: Ծվա­րում էր պա­տե­րի տակ ու աղ­բա­նոց­նե­րում:

Ու մի օր էլ գտնում է մի հսկա ընկուզենի, որը շատ մեծ էր իրենից թե՛ հա­սա­կով, թե՛ տա­րի­քով: Ընկուզենին սի­րով ըն­դու­նեց նրան իր հսկա ճյու­ղե­րի տակ և ա­պաս­տան տվեց: Աղ­ջի­կը, որ ամ­բողջ օ­րը քայ­լե­լով ու բա­րի մարդ­կանց սպա­սե­լով էր անց­կաց­րել, հի­մա սարսափելի հոգ­նած էր ու ակն­թար­թո­րեն քնեց: Ամ­բողջ գի­շեր ծեր ընկուզենին իր խիտ ճյու­ղե­րի միջից հե­տևեց փոք­րի­կին, փոր­ձեց իր ջեր­մու­թյու­նը հա­ղոր­դել նրան: Ուզում էր, որ նա այդ գի­շեր քներ այնպես ա­նուշ, ինչպես երկար ժամանակ չէր քնել:

Հա­ջորդ օրն աղջիկը, ինքն էլ չգիտեր` ինչու, նո­րից ե­կավ բարի ընկուզենու մոտ: Նա ուզում էր խոսել ընկուզենու հետ, շնորհակալություն հայտնել նրան, բայց այնքան երկար էր լռել, որ չգի­տեր ինչ­պես սկսել: Ու ընկուզենին օգնեց նրան:

Жила-была одна маленькая девочка, у неё нет дома и нормальной одежды. У неë даже не было родителей. Не было одного у кого она могла бы защититься.Не было одного с кем она могла бы поговоруть и поплакать ,и доверить.Она каждую ночь вынуждена была спать во дворе и каждый раз меняла свое место. Бродила под стенами и мусоркам.

И в один день она нашла одно большое дерево ,которое очень большое чем она и ростом и возрастом.Оно с любовью приняло и дало дом.Девочка которая целый день проводила гуляя и ждая добрых людей сейчас была уставшая и сразу уснулаа.Целую ночь большое дерево из веток смотрела над маленькой и попробовала дать свое тепло .Хотела чтоб она спала так хорошо ,как не спала долгое время.

На следующий день она сама не знала почему она пришла к дереву.Она хотела поговорить и спасибо сказать ,но столько времени молчала ,что не знала как начать.И дерево помогло ей.

Երևանի հարավ-արևելյան ծայրամասում տեղակայված Արին բերդ բլրի վրա են պահպանվում Հայաստանի Հանրապետության հնագիտական ժառանգության ամենանշանավոր հուշարձաններից մեկի` Էրեբունի բերդաքաղաքի մնացորդները: Այն կառուցվել է Ք.ա. 782թ. ուրարտական տերության հզորագույն արքաներից մեկի ՝ Արգիշտի I-ի (Ք.ա. մոտ. 786-765/764 թթ.) կողմից: Էրեբունին ուրարտական խոշոր ռազմա-ստրատեգիական հենակետ էր և իր հզոր զինվորական կայազորով կոչված էր ամրապնդելու երկրի դիրքերը հյուսիսային սահմանների հատվածում, ռազմատենչ, հատկապես Ուդարի-Էտուինի ցեղախմբերի ներխուժման վտանգը կանխելու համար։

Մյուս կողմից Արարատյան հարթավայրը Էրեբունիի հետ մեկտեղ, Վանի շրջանից հետո, ուրարտական պետության երկրորդ խոշոր տնտեսական, քաղաքական ու մշակութային կենտրոնն էր։ Էրեբունիի հիմնադրման ժամանակ Ուրարտուն, որպես պետություն, հասել էր տնտեսական, քաղաքական և ռազմական հզորության և գերիշխում էր Առաջավոր Ասիայում։

Continue reading “ԷՐԵԲՈՒՆԻ. բերդաքաղաք, ամրոց, պատմություն” →

Եղնիկը գնաց հեռու-հեռու ու տեսավ մի այլ եղնիկի և հարցրեց այդ եղնիկին:

-Եղնի՛կ, ինչպե՞ս  կարող եմ գնալ լեռնային աղբյուրներ:

-Դու պետք է  անցնես անտառը:

-Կմիանա՞ս ինձ:

-Իհարկե, պատասխանեց մյուս եղնիկը:

– Շնորհակալություն, դե գնացինք:

-Խնդրեմ

Ու եղնիկները ուրախ և զվարթ ճանապարհ ընկան: Նրանք  ճանապարհին հանդիպեցին  շատ-շատ կենդանիների: Դրանցից մեկը գայլ էր, որը ուզում էր ուտել նրանց : Եղնիկները  նկատեցին գայլին և փախան : Գայլը վազեց նրանց  հետևից, բայց հոգնեց և կանգ առավ: Իսկ եղնիկները երգելով շարունակեցին իրենց ճանապարհը և հասան լեռնային աղբյուրների մոտ, որտեղ եղնիկի տունն էր: Նա նկատեց իր հայրիկին ու մայրիկին և վազեց իրենց մոտ: Բոլորն ուրախ էին և երջանիկ:

1)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 10 է, թերի քանորդը՝ 7,
մնացորդը՝ 4։
10*7+4=74
2)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 21 է, թերի քանորդը՝ 5,
մնացորդը՝ 11։

21*5+11=116
3)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 17 է, թերի քանորդը՝ 2,
մնացորդը՝ 5։

17*2+5=39
4)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 101 է, թերի քանորդը՝ 7,
մնացորդը՝ 2։

101*7+2=709

5) Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 53 է, թերի քանորդը՝ 3,
մնացորդը՝ 25։

53*3+25=184

6) Ի՞նչ ամենամեծ մնացորդ կարող է ստացվել բնական թիվը
5-ի բաժանելիս։4

7)Ի՞նչ ամենամեծ մնացորդ կարող է ստացվել բնական թիվը
19-ի բաժանելիս։18

8)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը բաժանվում է 5-ի և 10-ի։10

9)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը 5-ի և 10-ի բաժանելիս ստանում ենք 2 մնացորդ։10+2=12

10)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը բաժանվում է 9-ի և 6-ի։18

11)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը 9-ի և 6-ի բաժանելիս ստանում ենք 4 մնացորդ։18+4=22

«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»: Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վառվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները: «Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ: Կամաց-կամաց մեր վրա սովորեց նա. էլ չէր փախչում, չէր վախենում մեզնից. մանավանդ շա՜տ մտերմացել էր երեխաներիս հետ. նրանց հետ միասին վազվզում էր պարտեզում, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում: Մի բան ինձ շատ էր զարմացնում: Եղնիկը թեև այնպես ընտելացել էր մեզ, սովորել էր մեր տանն ու դռանը, բայց մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի թափին: Նայում էր նա այնպե՜ս անթարթ և այնպե՜ս ինքնամոռաց, որ երբ պատահում էր բարձրանում էի պատշգամբը, ինձ բավական միջոց չէր նկատում և երբ հանկարծ ուշքի էր գալիս` նետի պես ծլկվում էր մոտիցս… Արդյոք գիտե՞ր նա, որ ինքը ղողանջուն անտառների ազատ երեխան է եղել, որ մայրը այնտեղ է կաթ տվել իրեն, որ այնտեղ է իր հայրը եղջյուրները խփել կաղնիներին: Արդյոք, գիտե՞ր, որ այդ խուլ շառաչը անուշ-անուշ օրորել է իրեն առաջին անգամ, և ո՞վ գիտե, գուցե, երազներ է բերել իրեն, սիրուն երազներ… Խե՜ղճ եղնիկ… Կարոտ` իր սիրած գուրգուրող անտառներից և զանգակ աղբյուրներից, իր խարտյաշ մորից և շնկշնկան հովերի հետ վազող ընկերներից` հիմա տանջվում, տառապում է մեզ մոտ, մտածում էի ես: Եվ այնպես սրտանց ցավակցում էի նրան… Չէ՞ որ նա էլ մեզ պես մտածող և զգայուն հոգի ունի: Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշգամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ… Երբ գրկում էի նրան, այդ նազելի էակին, և նայում էի լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ` տեսնում էի այնտեղ մի թախծալի, երազուն կարոտ… Մի գիշեր,- մի քամի գիշեր էր,- սարերից անսանձ փչում էր քամին, դուռն ու պատուհանները ծեծում ու ծեծկում: Պարզ լսվում էր, որ այնտեղ, անտառում, դարավոր կաղնիներն ու վայրի ընկուզենիները ճակատում էին հողմի դեմ` աղմկում և գոռում: Եվ քամին բերում էր անընդհատ անտառի այդ լիակուրծք խշշոցն ու մռունչը, ու թվում էր թե` հենց մեր դռան առջև է աղմկահույզ, հողմածեծ անտառը: Երեխաներս վախից կուչ էին եկել. մինչդեռ եղնիկը դողում էր մի խենթ սարսուռով: Աչքերը կայծակին էին տալիս: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով: Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր,- մտածում էի ես: Մի փոքր հետո ավելի սաստկացավ քամին` փոթորիկ դառնալու չափ. մեկ էլ աղմուկով բացվեցին լուսամուտի փեղկերը, և մի ուժգին շառաչ միանգամից ներս խուժեց: Եղնիկը հանկարծակի մի ոստյունով ցատկեց լուսամուտի գոգը` աչքերը սուզելով շառաչուն խավարի մեջ: Ես իսկույն վրա վազեցի բռնելու նրան, սակայն նա մի ակնթարթի մեջ թռավ լուսամուտից պարտեզը և ծածկվեց խավարների մեջ… Դե՛հ, հիմա՛ գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում…»: Առաջադրանքներ

1. Ընթերցի՛ր պատմվածքը, դուրս գրի՛ր անծանոթ բառերն ու արտահայտությունները և  բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:

Անտառուտ- անտառապատ տեղ

Ոսկեգեղմ- ոսկեգեղմի

մատաղ – պատանի

 խարտյաշ- ոսկեգույն

լռիկ- բոլորովին լուռ

շնկշնկան- շնկշնկացող

աղմկահույզ- հուզված և աղմկոտ, խռովահույզ

հողմածեծ- հողմից ծեծված

2. Առանձնացրո՛ւ  եղնիկին նկարագրող և բնութագրող հատվածները : Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ: Եղնիկը թեև այնպես ընտելացել էր մեզ, սովորել էր մեր տանն ու դռանը, բայց մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի թափին: Նայում էր նա այնպե՜ս անթարթ և այնպե՜ս ինքնամոռաց, որ երբ պատահում էր բարձրանում էի պատշգամբը, ինձ բավական միջոց չէր նկատում և երբ հանկարծ ուշքի էր գալիս` նետի պես ծլկվում էր մոտիցս: 3.Դուրս գրի՛ր համեմատություններն ու փոխաբերությունները և բացատրի՛ր դրանք: Աչքերը կայծակին էին տալիս: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով: Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր,- մտածում էի ես: Լիակուրծք խշշոցն ու մռունչը: Կարոտ` իր սիրած գուրգուրող անտառներից և զանգակ աղբյուրներից, իր խարտյաշ մորից և շնկշնկան հովերի հետ վազող ընկերներից` հիմա տանջվում, տառապում է մեզ մոտ, մտածում էի ես: ` Անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը: Նետի պես ծլկվում էր մոտիցս: Լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ: 4. Ընթերցի՛ր պատմվածքի՝ քեզ ամենից շատ դուր եկած հատվածը և հիմնավորի՛ր ընտրությունդ: «Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ: Կամաց-կամաց մեր վրա սովորեց նա. էլ չէր փախչում, չէր վախենում մեզնից. մանավանդ շա՜տ մտերմացել էր երեխաներիս հետ. նրանց հետ միասին վազվզում էր պարտեզում, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում: Ես ինքս էլ կուզնայի ունենալ եղնիկ: 5. Մեկնաբանի՛ր ընդգծված հատվածները: Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշգամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ… Նա շատ էր սիրում եղնիկին և հասկանում էր նրա տխրությունը և կարոտը, դրա համար թողնում էր նրան մենակ իր ապրումների հետ: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով: Ուշադիր լսում էր և կարծես հասկանում անտառի խոսքը:

1)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 6 է, թերի քանորդը՝ 5,
մնացորդը՝ 3։ 6*5=30+3=33

2)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 13 է, թերի քանորդը՝ 9,
մնացորդը՝ 7։ 13*9+7=117+7=124

3)Գտեք բաժանելին, եթե բաժանարարը 11 է, թերի քանորդը՝ 2,
մնացորդը՝ 7։ 11*2+7=29

4) Ի՞նչ ամենամեծ մնացորդ կարող է ստացվել բնական թիվը
15-ի բաժանելիս։

14

5)Ի՞նչ ամենամեծ մնացորդ կարող է ստացվել բնական թիվը
23-ի բաժանելիս։ 22

Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը բաժանվում է 4-ի և 6-ի։ 12

6)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը 4-ի և 6-ի բաժանելիս ստանում ենք 3 մնացորդ։ 12+3=15

7)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը բաժանվում է 8-ի և 20-ի։ 40

8)Գտիր այն ամենափոքր թիվը, որը 8-ի և 20-ի բաժանելիս ստանում ենք 2 մնացորդ։ 40+2=42

Я тихо иду по тропе. Я наблюдаю за жизнью в лесу. Вот с дерева на дерево прыгнула белка. С елью кружили клесты. Дятел стучал по коре сосны. В дупле дуба гнездо  совы. Под землей у березы нора  крота.

2. Составьте предлоги с данными выражениями

          Я ушел из школы,

у товарища есть много денег,

в пенале есть многонручек,

с завода принесли много конфет,  

Алекс вышел гулять без пальто ;

  Над березой летает птичка,

По Москве едут много машин,

У медведя есть много меда,

про лисицу говорили ,что лисица хитрая,

для посуды мама купила посудамоику;

  об отце говорили ,что он хороший полицейский ,

у картины стоит лампа,

из магазина вышел Алекс и пошел в школу,

с тетрадью я взыл ручку,

за ягодами пошел Алекс,

 под осиной много грибов;

  в субботу Артем пошел в театр,

в феврале много снега ,

для коровы построили новый дом  ,

 на дорогу вышла машина.

До октября я буду хорошо учуться.

Я пью чай без сахара.

Մեր ընտանիքում շատ չեն հնուց եկած սովորույթները, բայց մի քանիսի մասին կգրեմ: Թերևս ընտանիքի ամենասիրելի սովորույթը խաշի արարողությունն է: Ամեն տարի հորեղբոյրս ծննդյան օրը տատկիս խաշ է պատրաստում, և մենք ծնունդը նշում ենք խաշի սեղանի շուրջ, և այդ օրը լինում է խաշի սեզոնի բացման օրը: Հաջորդ սովորույթը դա ժամանակը միասին անցկացնելու սովորույթն է:

Continue reading “«Մեր ընտանեկան սովորույթը»” →

• Նկարագրել խրճիթը: Խրճիթը հին էր, կռնակ տված ջրաղացին: Այն ուներ բուխարիկ, որից  մարմանդ ծուխ էր ելնում:

• Բնութագրել տղային։ Մանուկ հասակում նա սիրուն էր, ով մեծացավ և դարձավ մի շնորհալի երիտասարդ: Նա շատ կարոտում էր հայրենիքը, ծնողներին և հայրենաց տունը:

• Առանձնացնել տղայի ծնողներին բնութագրող հատվածները։ Նստել էր մի ալևոր մարդ և մտախոհ չիբուխ էր ծխում. մի երերուն պառավ ցամաքած ձեռքերով սեղան էր փռում:

• Պատմվածքի իմաստը արտահայտող ասացվածներ ընտրել։ Հայրենիքից զատ, Հայրենիքից դուրս ինձ համար խաբուսիկ են բոլոր դրախտները:-Գարեգին Նժդեհ

• Պատմվածքը համեմատել Հ․ Թումանյանի <<Ամենից լավ տունը>>  բանաստեղծության հետ։

Իմաստային տարբերություն չկա՝ այսինքն երկու դեպքում էլ իմաստը նույնն է . Հայրենիքը և հայրենաց տունը, անկախ նրանից թե ինչպիսին են դրանք, ամենաջերմ և հարազատ վայրերն են :

• Եթե Դավիթի մտապահած թիվը քառապատկենք ու արդյունքից հանենք ամենափոքր երկնիշ թվի եռապատիկը, ապա կստանանք  50։ Գտե՛ք  Դավիթի մտապահված  թիվը
• 1)50+30=80
• 2)80:4=20
• Պատ.20
• Եթե Էվայի մտապահած թվի կրկնապատիկից հանենք 5, արդյունքը բաժանենք 5-ի, ապա կստանանք 11։ Ո՞ր թիվն է մտապահել Էվան։
• 1)11*5=55
• 2)55+5=60
• 3)60:2=30
• Պատ.30
• Ո՞ր թիվն է մտապահել Սուսաննան, եթե նրա մտապահած թիվը հնգապատկենք,  արդյունքը փոքրացնենք  10 անգամ,   ապա կստանանք 15։ Թիվ *5*10=15
• 1)15*10=150
• 2)150:5=30
• Պատ.30
• Եթե Արամի մտապահած թիվը բազմապատկենք 7-ով և արդյունքից հանենք 20, ապա կստանանք 260։ Ո՞ր թիվն է մտապահել Արամը։
• 1)260+20=280
• 2)280:7=40
• Պատ.40
• Սիրելի սովորողներ, այժմ կազմեք վերջից լուծվող խնդիրներ։
• Քանի՞ բաժանարար ունի 40-ը։ 40-ի բաժանարար են 1,2,4,5,8,10,20,40 8 հատ
• Քանի՞ բաժանարար ունի 32-ը։ 32-ի բաժանարար են 1,8,4,2,32 5 հատ
• Քանի՞ բաժանարար ունի 12-ը։ 12-ի բաժանարար են 1,2,3,4,6,12 6 հատ
• Քանի՞ բաժանարար ունի 24-ը։24-ի բաժանարար են 1,2,3,4,6,8,12,24 8 հատ
• Գտիր 34 թվի ամենամեծ ու ամենափոքր բաժանարարների գումարը։ 34+1=35
• Գտիր 65 թվի ամենամեծ ու ամենափոքր բաժանարարների գումարը։ 65+1=66