Month: December 2020

Բարև ձեզ: Ես Գառնիկն եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրից: Մենք հինգշաբթի օրը՝ դեկտեմբերի 3-ին, գնացել էինք Էրեբունու ամրոց և Էրեբունու թանգարան: Էրեբունու թանգարանում մեզ պատմեցին, թե ինչպես են ստացել գինի, թե ինչից են կառուցել տները, ցույց տվեցին և պատմեցին սեպագրերի մասին: Թանգարանից հետո իջանք մի վայր, որտեղ ընկեր Մարինեյի հետ պեղումներ արեցինք:

Continue reading “Ճամփորդություն դեպի Էրեբունու ամրոց և Էրեբունու թանգարան” →

Երազում ես մի անգամ գնացել էի շուռ եկած աշխարհ: Այնտեղ շատ ծիծաղելի էր: Ես այնտեղ տեսա, որ ծնողները նստել էին սայլակին, իսկ երեխանները նրանց քշում էին: Ջուրը դարձել էր լավա, իսկ սառույցը՝ ջուր: Կատուները շատ էին սիրում ուտել ձկներ: Լողավազանում երկու ձուկ կար: Կատուներից մեկը մոտեցավ ձկներին և ուզում էր բռնել: Բայց ձկները ջրեցին կատվին, որից հետո կատուն փախավ այգի: Այգում կար շատ ծառեր, որոնք աճել էին արմատները դեպի վեր, իսկ նրանց պտուղները արմատներից էին կախված: Այգում երեխաները պոկում էին ծառերից պտուղները և կերակրում սայլակների մեջ նստաց ծնողներին: Այնտեղ ամեն ինչ իսկապես ծիծաղելի էր, բայց միևնույն ժամանակ սարսափելի: Հետո ես արթնացա և տեսա, որ ամեն ինչ կարգին է և շատ ուրախացա:

Պատմողական

Ալիս անունով մի ագռավ էր ապրում։

Երբեմն նա նոյնիսկ թռչելիս էլ էր քնում եւ շատ զարմանալի ու տարօրինակ երազներ էր տեսնում։

Իսկ ծույլիկ Ալիսը վերադարձավ ծառի կատարին գտնվող իր բույնը, տեղավորվեց ու նորից քնեց։

 

 Հարցական

«Գժվե՞լ են… Մի՞թե մկները կատուներ են որսում»,— մտածեց նա։

«Սրա վերջը ի՞նչ է լինելու»,— սարսափահար մտածեց Մռռանը։

 Բացականչական

— Հե՜յ, Ալիս։ Արթնացի՛ր,— գոչեց նա։

— Ի ՜ի ՜ի՜… Էլ չենք անի,— հեծկլտում էին ծնողները։

«Այս ի՜նչ հրաշք է,— մտածեց Մռռանը։

 Հրամայական

— Հապա, հեռացի՛ր,— ասաց նա արեւին։

— Հե՜յ, Ալիս։ Արթնացի՛ր,— գոչեց նա։